[001] dominus proprius hoc faceret ei competeret exceptio villenagii. Sed cum [002] ita proposita fuerit exceptio ab extraneo non domino quod servus non [003] habet actionem nec assisam, oportet quod plus dicat, quod hoc ideo quia [004] tenet in villenagio, et sic domino competit et non servo, et unde si tenementum [005] fuit8 liberum tenementum villani, oportet discutere utrum dominus [006] illud9 in manum ceperit vel non ante assisam.> Si autem in seisina [007] fuerit servus nomine alieno ut supra dictum est nulla competit ei assisa, [008] sed competit ei cuius nomine fuerit in seisina, et sic in omni casu obstabit [009] ei exceptio villenagii quia nulla competit ei actio sed domino rei. Item [010] locum habet exceptio villenagii in omni casu cum fuerit sub potestate [011] domini, cum productus fuerit ad assisas et iuratas faciendas, ubi excipitur [012] persona villani cum dicitur,10 per sacramentum liberorum et legalium [013] hominum etcetera. Sed de statu liberis aliud erit. Si autem servus sub [014] potestate domini vel extra a quocumque feoffatus fuerit de re aliena, quia [015] iuste possidet quantum ad feoffatorem suum et quantum ad alios qui ius [016] non habent, si a feoffatore disseisitus fuerit quandocumque recenter vel [017] post tempus recuperabit per assisam. Et similiter versus omnes quorum [018] res non fuerit. Si autem a vero domino eiectus fuerit incontinenti, versus [019] illum non recuperabit, quia iniuste possidet quantum ad ipsum licet iuste [020] quantum ad omnes alios. Si autem post longum intervallum, aliud erit [021] ut supra. Cum autem in seisina fuerit nomine proprio, sicut per disseisinam [022] vel per11 intrusionem, licet de iniuria propria, tamen quia iuste [023] possidet quantum ad omnes qui ius non habent, si fuerit disseisitus [024] seisinam recuperabit per assisam, sicut quilibet alius de populo, propter [025] f.197b] commodum possidendi ut supra, et versus illos qui ius habent [026] fiat up supra paulo ante. Et quod feoffari poterit servus sub potestate [027] domini constitutus et habere liberum tenementum de permissione domini, [028] videtur quod probari possit per hoc quod dicitur. Dicitur enim vulgariter [029] quod quis potest esse servus unius et liber homo alterius, videlicet cum [030] sit servus alicuius et tenuerit de eo in villenagio, de permissione domini [031] potest tenere libere de alio, et sic esse liber homo alterius. <Sed nemo [032] pro parte servus et pro parte liber, sed omnino servus vel omnino liber, [033] quod esse poterit diversis respectibus.> Et ex hoc sequitur ut videtur [034] quod si liber esse possit12 quantum ad feoffatorem suum non dominum, [035] merito liber esse debet quantum ad non dominum non feoffatorem ad [036] quem nihil pertinet de libertate vel servitute sua, licet talis servus sit [037] domini sui quantum ad personam et tenementum quod est villenagium. [038] Si autem liber homo villenagium tenuerit, talis liber erit quantum ad [039] omnes ad liberum tenementum recuperandum si quod habuerit: si a